مرثیه ای برای رویای آمریکایی

یادداشتی پیرامون رؤیای آمریکایی
در زمان رکود بزرگ که سن من به آن قد می‌دهد، اوضاع بد بود؛ خیلی بدتر
از امروز، اما میان مردم حس خاصی وجود داشت. آن‌ها اعتقاد داشتند که از
این گرفتاری نجات می‌یابند و اوضاع به زودی بهتر خواهد شد؛ «شاید امروز
شغلی نداشته باشیم، اما فردا اوضاع بهتر می‌شود و دست در دست هم آینده‌ای
روشن‌تر خواهیم ساخت ». این دوران، دورانی پر از تندروی‌های سیاسی بود؛
تندروی‌هایی که امید می‌رفت آینده‌ای بهتر و متفاوت را رقم بزنند. آینده‌ای که
در آن شاهد عدالت بیشتر، مساوات، آزادی و برون‌رفت از ساختارهای اجتماعی
ظالمانه و… باشیم. مردم معتقد بودند «آینده‌ای بهتر در راه است .»
برای مثال، بیشتر افراد خانوادۀ من، افرادی بیکار متعلق به طبقۀ کارگری بودند.
پیدایش و حرکت جنبش کارگری به‌نوبۀ خود انعکاس و منبع امیدواری و نگاهی
مثبت به آینده بود؛ نگاهی که امروز شاهد آن نیستیم. امروزه، تفکر قالب این است                              که دیگر هیچ‌چیز سر جای خودش باز نخواهد گشت و آن دوران طلایی به پایان
رسیده است. مانند بسیاری از رؤیاهای دیگر، رؤیای آمریکایی نیز متشکل از
افسانه و اسطوره‌های بسیاری است.